Η ηθική παρενόχληση είναι η πιο ύπουλη μορφή ψυχολογικής βίας. Σκοπό έχει να ταπεινώσει, να αποσταθεροποιήσει το θύμα κυρίως στο χώρο της εργασίας του.

Θίγει την ηθική υπόσταση του ατόμου με φήμες, συκοφαντίες, υποτίμηση κι όλα αυτά μπορεί να γίνονται έμμεσα πχ με ειρωνικές εκφράσεις, υπονοούμενα, δημιουργία αρνητικού κλίματος, προσβολές, αποκλεισμό από την ομάδα. Αυτή η μορφή βίας δύσκολα αναγνωρίζεται καθώς δεν υπάρχουν απτά σημάδια βιαιοπραγίας , βλάβης ή επίθεσης. Γι’ αυτό και θεωρείται τόσο ύπουλη μορφή ψυχολογικής βίας!

Φυσικά όλα αυτά οδηγούν στην προσπάθεια αποδόμησης του θύματος, το οποίο αρχίζει να βάλλεται ψυχικά ενώ στη συνέχεια από την πίεση και το έντονο στρες, επηρεάζεται η ποιότητα της ζωής του, η προσωπική του ζωή, η ψυχική και σωματική του υγεία.

Τα θύματα είναι συνήθως άτομα ικανά, που ξεχωρίζουν για το ήθος και τις ικανότητές τους και διαφέρουν από το μέσο όρο. Αρνούνται να μπαίνουν σε κλίκες και να συμμετέχουν σε ίντριγκες. Αυτό οδηγεί το θύτη στο να ζηλεύει και να φθονεί τέτοια άτομα και να προσπαθεί να τα αποδομήσει και να τα χειραγωγήσει.

Εκτός από τη ζήλεια που νιώθει συνήθως ο θύτης είναι άτομο με ανασφάλειες, προκαταλήψεις, επιθυμία ελέγχου, ανάγκη για επιβεβαίωση και ύπαρξη “αυλής” στο εργασιακό περιβάλλον.

Συχνά η ηθική παρενόχληση είναι κλιμακούμενη ώστε να οδηγηθεί το θύμα σε εξόντωση ή και παραίτηση.

Η ηθική παρενόχληση στο χώρο της εργασίας οδηγεί το θύμα σε αβεβαιότητα, σοκ, θυμό, στρες, ντροπή, άγχος, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και ψυχοσωματικές εκδηλώσεις που βλάπτουν την υγεία του.

Για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο στο χώρο της εργασίας απαιτείται εταιρική κουλτούρα, νομική και ψυχολογική υποστήριξη. Σε ένα ιδανικό εργασιακό κλίμα, η διοίκηση θα πρέπει να ακούει, να συλλέγει και να καταγράφει όλα τα παράπονα και να δείχνει μηδενική ανοχή σε τέτοια φαινόμενα. Παράλληλα θα πρέπει να ενισχύει την αυτοπεποίθηση των εργαζομένων, να ενθαρρύνει το σεβασμό και το διάλογο, να εκπαιδεύει και να υποστηρίζει το προσωπικό.

Η ηθική παρενόχληση στην εργασία μπορεί να αντιμετωπισθεί και ο νόμος δίνει τη δυνατότητα στο θύμα να προσφύγει στη δικαιοσύνη, στην Επιθεώρηση Εργασίας και στο Συνήγορο του Πολίτη.