Τις μέρες που ο σκαφάτος δένει σε Μαρίνα , βρίσκει ευκαιρία για δουλειές. Βόλτα στα μαγαζιά για να πάρει κάτι που λείπει ή έχει χαλάσει, ψώνια και προμήθειες από το σούπερ μάρκετ, σεντόνια και πετσέτες στο καθαριστήριο, γενική καθαριότητα στο σκάφος και μαστορέματα.

Αν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένεια θέλουν να μην χάσουν το μπάνιο τους, νοικιάζουν αυτοκίνητο ή παίρνουν ταξί και πηγαίνουν σε μια κοντινή παραλία.

Μια διαχρονική αξία για τον τουρισμό της Λευκάδας, είναι η παραλία Κάθισμα. Μεγάλη, με τιρκουάζ νερά, οργανωμένα beach bar με ξαπλώστρες και φαγητό, μεγάλα κύματα, που αρέσουν σε μικρούς και μεγάλους.

Σήμερα πετύχαμε το Κάθισμα σε ένα τοπικό μπουρίνι. Μια σύντομη βροχή και μια συννεφιά μιας ώρας, που έδωσε ένα άλλο χρώμα στην παραλία, λίγο πιο απόκοσμο, όμως και πάλι όμορφο.

Και μετά βγήκε πάλι ο ήλιος κι αυτό το δυνατό αεράκι που δεν σε αφήνει να νιώσεις ότι καίγεσαι. Ο κόσμος έχει ανάγκη από χαλάρωση και ξεκούραση. Το κατάλαβα σήμερα που τους είδα να παίζουν σαν παιδιά με τα μεγάλα κύματα.

Είδα και την αγωνία κάποιων γονιών που έλεγαν στα παιδιά τους να βγουν έξω από το νερό. Η αλήθεια είναι πως όταν είσαι μέσα, τα κύματα ακόμα και μεγάλα είναι μια χαρά. Αν όμως θες να βγεις έξω, χρειάζεσαι λίγη βοήθεια ή να περιμένεις το κύμα να πέσει, για να μην σε κουκουλώσει και χτυπήσεις.

Όμως και πάλι το Κάθισμα είναι όμορφο. Και με λαδιά και με κύμα. Ευλογημένη χώρα η Ελλάδα.