01 Αυγ ΒΙΒΛΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος στο νέο του μυθιστόρημα παρουσιάζει τα σκοτάδια του έρωτα κι όλες τις εκφάνσεις της ερωτικής επιθυμίας. Πρόκειται για δώδεκα ιστορίες με πρωταγωνιστές που επιμένουν να παλεύουν για την ικανοποίηση της ερωτικής τους επιθυμίας. Δώδεκα παραλλαγές πάνω στο ίδιο θέμα, με την τελευταία και μεγαλύτερη να αγκαλιάζει όλες τις προηγούμενες.
[…]Ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν το κατάλαβα αμέσως. Δεν έδωσα σημασία στην τεράστια φόρα που είχα πάρει για να την εντυπωσιάσω και να την κατακτήσω. Νόμιζα ότι απλώς παίζω. Και δεν είχα άδικο από μια πλευρά. Ο έρωτας είναι το υπέρτατο παιχνίδι, και όσοι τζογάρουν σ’ αυτόν είναι υποχρεωτικά παιχνιδιάρηδες, το πιστεύω. Αν και το βασικό χαρακτηριστικό των ερωτευμένων είναι ότι γίνονται ανισόρροποι, δηλαδή τους στρίβει, τρελαίνονται κυριολεκτικά.
«Ο τελευταίος Άλυπος» της Ελένης Γκίκα
Ο ποιητικός τίτλος του νέου βιβλίου της Ελένης Γκίκα υπόσχεται να χαρίσει στους αναγνώστες βαθιές συγκινήσεις. Μέσα από μια συναρπαστική αφήγηση η συγγραφέας πλέκει περίτεχνα το αστυνομικό στοιχείο και το κοινωνικό με τη φιλοσοφία. Το βιβλίο εντυπωσιάζει τόσο με την πλοκή όσο και με τους χαρακτήρες που είναι αριστοτεχνικά φτιαγμένοι…
Σε μια παραθαλάσσια πόλη μια γυναίκα, φωνάζοντας τα ξόρκια της, πέφτει επάνω σε ένα δολοφονημένο κορίτσι. Στον σκουπιδότοπο, και με τον ίδιο τρόπο, θα βρεθούν δυο ακόμα δολοφονημένα παιδιά.
Μια παλιά παρέα επιστρέφει. Κι ένας άγνωστος άντρας επιθυμώντας να παραμείνει αόρατος, που φαίνεται να γνωρίζει πολλά. Τα τυφλά χτυπήματα στην παρέλαση που θα ακολουθήσουν και οι εκρηκτικοί μηχανισμοί σε επτά διαφορετικά σημεία της πόλης, θα στρέψουν την προσοχή όλων στο παρελθόν. Ο αστυνόμος Μύρων Αγγέλου που έχει πάθος με τα λουλούδια του και οτιδήποτε το ιαπωνικό, θα προσπαθεί να χειριστεί την υπόθεση.
Και μέσα σε όλα αυτά: Ένας παλιός τρομοκράτης που είναι πια αδελφός Ματθαίος, ένα αγόρι αγνώστου πατρός, η παλιά και η νέα γενιά της τρομοκρατίας, η κατάρα των Ορφανίδηδων να αυτοκτονούν όλοι οι Άλυποι στην οικογένεια και η πανάρχαια ιστορία της πατροκτονίας. Η αιώνια επανάληψη του βασικού μοτίβου ζωής και της μοιραίας σκηνής. Το παρελθόν που επιστρέφει και απαιτεί επιτακτικά την δική του ανταμοιβή.
«Σουσάμι Άνοιξε» του Γιάννη Φαρσάρη
«Η δημιουργικότητα ξεκινά από μέσα σου, περνάει από το διαδίκτυο, αναμιγνύεται με την ευφυΐα άλλων ανθρώπων και καταλήγει ξανά σε σένα»
Το βιβλίο, ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ, δεν περιέχει συμβουλές, λύσεις και συνταγές επιτυχίας, γιατί δεν υπάρχουν. Ο μόνος τρόπος που λειτουργεί στη ζωή, είναι να τα μάθεις όλα μόνος σου από την αρχή, με τον δύσκολο τρόπο: με δοκιμές και λάθη. Εδώ περιέχονται μερικές ιδέες, δυνατότητες και πρακτικές που πριν από ελάχιστα χρόνια δεν υπήρχαν, καθώς γεννήθηκαν μέσα στην ψηφιακή εποχή. Ιδέες που θα σου δείξουν απλά έναν άλλον τρόπο να σκεφτείς και να δημιουργήσεις.
«Η ζωή μου» της Γαβριέλλας Ουσάκοβα
«Έγινα ιερόδουλος διότι εγεννήθην έτσι…»
Η «πλανεύτρα των Αθηνών» όπως την αποκαλούσαν, η θρυλική ιερόδουλος Γαβριέλλα, μπορεί να ήταν διάσημη για τα κάλλη της στον ανδρικό πληθυσμό της πόλης, έγινε όμως κυρίως γνωστή για το ήθος, τον χαρακτήρα και το φιλανθρωπικό της έργο, στοιχεία που έκαναν τους γείτονές της να την λατρέψουν μέχρι τέλους.
Οι άνθρωποι που την γνώριζαν καλά μιλούν για μια γυναίκα βαθιά θρησκευόμενη και απολύτως ανεξάρτητη, που βοήθησε πάρα πολλά παιδιά να πάνε σχολείο και πλήρωνε τα ιατρικά έξοδα των φτωχών γειτόνων της.
Συνέχισε να εργάζεται μέχρι το 1991, σε ηλικία 75 ετών, οπότε και βρήκε τραγικό θάνατο από στραγγαλισμό. Οι δράστες, μπήκαν στο σπίτι της σαν πελάτες και τη σκότωσαν χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος. Η αστυνομία δεν μπόρεσε να τους συλλάβει ποτέ.
Στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο μιλά για την παιδική της ηλικία, τους άντρες και τις επαγγελματικές της δραστηριότητες, για τις οποίες δεν αισθάνθηκε ποτέ μειονεκτικά. Η Γαβριέλλα ποτέ δεν έπαψε να αισθάνεται άνθρωπος, αν και πολλές φορές λειτουργούσε με τρόπο όχι κοινά αποδεκτό. Έτσι όμως συμπεριφέρονται οι άνθρωποι που αισθάνονται ειλικρινείς πρώτα με τον εαυτό τους και κατόπιν με τους άλλους.
«Η Θεούσα» του Ζαχαρία Στουφή
Στο νέο του βιβλίο ο Ζαχαρίας Στουφής ψυχογραφεί χαρακτήρες που ενώ μοιάζουν με ανθρώπους της διπλανής πόρτας κρύβουν μέσα τους τρομερά μυστικά. Πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο και πολυφωνικό μυθιστόρημα που συνδυάζει φιλοσοφία και μυθοπλασία. Οι ήρωες του συγγραφέα σίγουρα προκαλούν ενδιαφέρον αφού δεν νιώθουν τύψεις, δεν τρομάζουν με τις ακραίες πράξεις τους και δεν φοβούνται τον θάνατο. Αντίθετα τον προκαλούν και κινούνται δίχως συναισθήματα ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Ο συγγραφέας ρίχνει φως στις ψυχές των πρωταγωνιστών του. Ο αναγνώστης καλείται να ερμηνεύσει τα παράδοξα του μυθιστορήματος και να διαπιστώσει από πρώτο χέρι την τραγικότητα των ηρώων του και συνάμα την εγκληματική τους συμπεριφορά.
«Ο Θυριδοποιός» του Φαίδωνα Κυριακού
Μετά την αξιόλογη «Γκιλοτίνα του Ναυπλίου» Ο Φαίδων Κυριακού μας επιστρέφει με τον «Θυριδοποιό».
Ο Μάνος, φερετροποιός στην Αθήνα του ’41, ξυπνάει στο νοσοκομείο ύστερα από την απόπειρα αυτοκτονίας του. Κάτω απ’ το παράθυρο του θαλάμου του ο γερμανικός στρατός διασχίζει τους δρόμους της πρωτεύουσας νικητής, κι ωστόσο αυτή η εισβολή νιώθει να τον ελευθερώνει. Η εθνική ήττα, με έναν αναπάντεχο τρόπο, μεταμορφώνεται στη λύτρωσή του, οδηγώντας τον από το προσωπικό του σκοτάδι σε μια καινούργια αλήθεια.
Στους μήνες που ακολουθούν, ο κλοιός της Κατοχής σφίγγει απάνθρωπα, η πόλη λιμοκτονεί και στους παγωμένους δρόμους μένουν άταφοι οι νεκροί της. Τότε ο Μάνος έρχεται αντιμέτωπος με τις ενοχές, τα μυστικά και τη θαμμένη του αγάπη, καθώς καταστρώνει ένα σχέδιο για να κερδίσει πίσω τον εαυτό του.
Δύο αδελφές. Δυο διαφορετικές μοίρες. Ένα μυθιστόρημα βαθιά ανθρώπινο, για όσα ταλανίζουν την οικογένεια και συγκινούν την κοινωνία.
«Έλεγε πως οι κοκκινομάλλες γυναίκες είναι όμορφες γιατί συνδυάζουν τη ζεστασιά της φωτιάς στο κεφάλι τους και την ήρεμη δύναμη της γης με τη χρυσαφένια τους επιδερμίδα. Θυμίζουν, έλεγε, το φθινόπωρο που ετοιμάζει τον σπόρο για την ανοιξιάτικη ανθοφορία. Τι να πω; Ήταν ποιητής ο καλός μου. Αφού έβλεπε όλα αυτά, εγώ γιατί να έχω αντίρρηση; Έλεγε κι άλλα πολλά, τόσο γλυκά, που με ξάφνιαζε, γιατί δεν ήμουν μαθημένη από τον Ορέστη σε τέτοιες εκδηλώσεις αγάπης και θαυμασμού».
Έτσι έφυγε. Ένα μυθιστόρημα όπου η αφηγήτρια με διεισδυτικό τρόπο, με ιδιαίτερη ψυχραιμία, άλλοτε με τρυφερότητα και άλλοτε με οργή ή σαρκασμό, αφηγείται και κρίνει τα δρώμενα.
«Οι Ναυαγοί» της Ειρήνης Μαλαχτάρη
Όταν προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο των Ναυαγών, ημέρα Τρίτη, ώρα εννέα, η τηλεθέαση ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Σχεδόν όλη η Ιταλία, καρφωμένη στον τηλεοπτικό σταθμό Colpo Grosso, κάθισε επί τρεις ώρες να βλέπει πλάνα από τη ζωή των έξι παικτών στο νέο τους περιβάλλον. Λευκή άμμος, παρθένα νερά, καταγάλανα, εξωτικό τοπίο, κάπου πολύ μακριά από εκείνους και την καθημερινότητά τους, μακριά από φόρους, δάνεια, διατροφές κι υποχρεώσεις. Ένας γόνος διάσημης οικογένειας χωρίς ανέσεις, μία πρώην πρωταθλήτρια του σκι χωρίς φως και φαγητό, μία ξανθιά παρουσιάστρια με εντυπωσιακό ντεκολτέ, ένας γυμναστής-μαραθωνοδρόμος μακριά από την οικογένειά του, ένας έφηβος γκρινιάρης που σίγουρα θα τους κάνει τη ζωή δύσκολη και μία σοβαρή δημοσιογράφος-ωρολογιακή βόμβα, που σχολιάζει τους πάντες και τα πάντα, εντάξει, είναι μία όαση στο νεκρό τηλεοπτικό πεδίο της κρίσης, στις αδιάφορες ζωές τους.
Έξι παίκτες σε μία βραχονησίδα του Ινδικού Ωκεανού. Μία ομάδα παραγωγής στη Σομαλία. Στρατιές ιδιωτικών ντετέκτιβ στην Καραϊβική. Ένας διευθυντής προγράμματος χαμένος στο Κάιρο. Ένας φόνος στη Ρώμη. Μία περιπέτεια που ξεκινά μόλις κλείσει η τηλεόραση. Και κανείς δε θα γυρίσει ίδιος.
Βαρβαρήγος Δημήτρης
Posted at 21:50h, 09 ΑυγούστουΩραίες προτάσεις!
Κατερίνα Παπακωστοπούλου
Posted at 05:19h, 14 ΑυγούστουΕυχαριστούμε!