8 ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Έλληνες και ξένοι συγγραφείς, κλασική και σύγχρονη λογοτεχνία στον αφρό της πρόσφατης εκδοτικής κίνησης.

“Στις δικές μου διαδρομές” της Τζούμπα Λαχίρι

Μια νεαρή γυναίκα περιπλανιέται σε κάποια πόλη που δεν κατονομάζει: παρατηρεί ανθρώπους και μέρη, ανακαλεί σκηνές και γεγονότα που τη σημάδεψαν, συνομιλεί βουβά με πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή της, προβληματίζεται από συζητήσεις που ακούει τυχαία και από απρόσμενες συναντήσεις. Βήμα-βήμα ξεκαθαρίζει τι θέλει πραγματικά και ανακαλύπτει τον εαυτό της. Η βραβευμένη με Pulitzer Αμερικανίδα ινδικής καταγωγής Τζούμπα Λαχίρι (γενν. Λονδίνο, 1967) επιλέγει να γράψει στα ιταλικά –γλώσσα που δεν είναι η μητρική της– ένα μυθιστόρημα με θέμα οικουμενικό: τη μοναξιά και τη συναισθηματική αποξένωση, αλλά και τα μικρά θαύματα της καθημερινότητας που μπορούν να φέρουν κοντά τους ανθρώπους.

“Δεν πάω πουθενά” της Ρούμενα Μπουζάροφσκα

Μετά τα επιτυχημένα διηγήματα της Ρούμενα Μπουζάροφσκα με τίτλο «Ο ΄Αντρας μου» οι εκδόσεις Gutenberg μας παρουσιάζουν το νέο της μυθιστόρημα «Δεν πάω πουθενά» .Ένα βάζο γίνεται αφορμή να «εκραγεί» η Λίντια από ζήλεια για τη φίλη της που έχει όσα η ίδια λαχταράει. Η γεμάτη ανασφάλειες Βέσνα, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Β. Μακεδονίας, που αντιμετωπίζει παθητικά την απιστία του συζύγου της και την απότομη συμπεριφορά του γιου της, βρίσκεται να μιλάει σε φοιτητική διαδήλωση και να συμμετέχει σε εκδήλωση των «ισχυρών γυναικών» στην κατοικία του Αμερικανού πρέσβη. Η Έλι, παντρεμένη με παιδί, επιστρέφει στην πατρίδα της με την κρυφή ελπίδα να συναντήσει έναν παλιό αγαπημένο. Η Μπουζάροφσκα αποκαλύπτει όσα αρνούμαστε να παραδεχτούμε στον εαυτό μας και γίνεται ανελέητα ειλικρινής περιγράφοντας τις επιφανειακές αλλά και τις βαθύτερες συναισθηματικές μας σχέσεις.

“Δένομαι πολύ εύκολα” του Ερβέ Λε Τελιέ

Το νέο βιβλίο του Ερβέ Λε Τελιέ είναι πολύ διαφορετικό από τη βραβευμένη «Ανωμαλία». O «ήρωας» όπως τον χαρακτηρίζει ο συγγραφέας ,είναι ένας άνδρας που πλησιάζει τα πενήντα και πηγαίνει στη Σκωτία για να συναντήσει την κατά 20 χρόνια νεότερη ερωμένη του. Είναι ερωτευμένος, ευάλωτος, ευαίσθητος. Είναι αυτός που «δένεται» εύκολα και αποκαλύπτει με απόλυτη ειλικρίνεια τις μύχιες σκέψεις του. Η κοπέλα έχει επισκεφτεί τη μητέρα της και περιμένει τον αρραβωνιαστικό της. Από την αρχή η σχέση τους δεν ήταν παθιασμένη. Τώρα έχει τελειώσει αλλά εκείνος δυσκολεύεται να την αφήσει. Ο τρόπος που βιώνει ο ήρωας μας αυτόν τον έρωτα συγκινεί. Κερδίζει τον αναγνώστη. Τελειώνει άσχημα αλλά τόσο καλά και δεν είναι κατ’ ανάγκη αυτή τη σειρά!

“Αφέντρα και κυρά μου” του Φρανσουά – Ανρί Ντεζεράμπλ

Ο συγγραφέας με χιούμορ εξερευνά την ανθρώπινη ψυχή κάτω το πρίσμα του έρωτα , του πάθους που σιγοκαίει και πολλές φορές καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων αφού πρώτα τις ανυψώσει και όλα αυτά μέσα από μια σουρεαλιστική περιγραφή. Γνώστης της γαλλικής ποίησης παραδίδει ένα μυθιστόρημα που κέρδισε επάξια το «Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας». Πρόκειται για μια δραματική κωμωδία με φόντο ένα ερωτικό τρίγωνο. Η Τίνα, ηθοποιός, και ο Εντγκάρ, υπάλληλος στο Υπουργείο Οικονομικών, όχι μόνο ετοιμάζονται να παντρευτούν, αλλά είναι και γονείς δύο δίδυμων αγοριών. Τι άλλο θα μπορούσε να ανατρέψει την τακτοποιημένη τους ζωή πέρα απ’ τον Βασκό, έναν διανοούμενο βιβλιοθηκάριο που χάνει τα μυαλά του για τη νεαρή ηθοποιό σε σημείο να την οδηγήσει στα άδυτα της Εθνικής Βιβλιοθήκης για να κάνουν τον πιο παθιασμένο έρωτα πάνω σ’ ένα γραφείο όπου εκτίθενται τα διορθωμένα χειρόγραφα από Τα άνθη του κακού του Μποντλέρ και η πιο σπάνια έκδοση της πρώτης Βίβλου του Γουτεμβέργιου;

“Παράδεισος” του Aμπντουλραζάκ Γκούρνα

Ένα δωδεκάχρονο παιδί πουλιέται από τον πατέρα του έναντι χρέους σε έναν πλούσιο έμπορο και από την απλή ζωή της αφρικανικής αγροτικής ενδοχώρας εκτοξεύεται στην πολυπλοκότητα του συναρπαστικού κόσμου των παραλίων, λίγο πριν η Ανατολική Αφρική γίνει θέατρο των λυσσαλέων ανταγωνισμών Γερμανών και Βρετανών αποικιοκρατών για την κατοχή του φυσικού πλούτου της χώρας. Σ’ αυτόν τον κόσμο, όπου συνυπάρχουν, σε μια ευαίσθητη κοινωνική ισορροπία, μουσουλμάνοι και ανιμιστές μαύροι Αφρικανοί, χριστιανοί ιεραπόστολοι, Ινδοί μέτοικοι και οι πρώτοι άπληστοι Ευρωπαίοι άποικοι, ο νεαρός πρωταγωνιστής, ο Γιουσούφ, θα γνωρίσει τη σκληρότητα και την καλοσύνη, τη βία και τον θάνατο, τη φιλία και τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα, την τυφλή δίψα για κέρδος και την τυχοδιωκτική τόλμη των πλανόδιων εμπόρων της εποχής. Ακολουθώντας τον αφέντη και το καραβάνι του στις πιο απάτητες ορεινές περιοχές, στους οικισμούς των «αγρίων» και στα πολύβουα λιμάνια της Ανατολικής Αφρικής, ο Γιουσούφ θα περιηγηθεί μια χώρα που μαστίζεται από το δουλεμπόριο, τους φυλετικούς πολέμους, τις δεισιδαιμονίες και τις ασθένειες, με φόντο την εδεμική ομορφιά της φύσης. Το βιβλίο του Το βιβλίο του Νομπελίστα Aμπντουλραζάκ Γκούρνα είναι μια ιστορία ενηλικίωσης και συνάμα μια επική αφήγηση σπάνιου λυρισμού.

“Η Θύελλα” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Η «Θύελλα» είναι ένα ρομαντικό δράμα που ξεκινά με ένα άσχημο συμβάν και καταλήγει σε ένα αίσιο τέλος, προσφέροντας στον αναγνώστη (θεατή) την κάθαρση. […]
Το έργο αρχίζει με μία άγρια τρικυμία, την οποία προκαλεί ο Πρόσπερο που ζει σε ένα παράξενο νησί με την κόρη του Μιράντα. Ο Πρόσπερο, Δούκας του Μιλάνου, κατέληξε εξόριστος σ’ αυτό το νησί εξαιτίας του σφετεριστή αδελφού του. Το νησί είναι ένας μικρόκοσμος της ανθρώπινης κοινωνίας. Εδώ βρίσκουμε βασικές κοινωνικές σχέσεις, όπως εκείνες του ηγέτη και των υπηκόων του, του πατέρα και του παιδιού του, του αφέντη και των δούλων του, καθώς επίσης τη μυστηριώδη διαπλοκή του πραγματικού με το φανταστικό. Ο έκπτωτος άρχοντας Πρόσπερο γίνεται πάλι αφέντης. Αυτό που του στοιχίζει το θρόνο είναι το πάθος του για τη γνώση γενικότερα και ειδικότερα, για την απόκρυφη, μυστική και εσωτερική γνώση. Αλλά αυτό το ίδιο πάθος τον κάνει κυρίαρχο της φύσης και αφέντη του καλού πνεύματος Άριελ. Με τη βοήθεια του Άριελ «σκηνοθετεί» την αρχική τρικυμία (πρόκειται όμως για «θύελλα», καθώς ξεσηκώνει στη συνέχεια και τη στεριά και τον αέρα και το πύρινο ακόμα στοιχείο), φέρνοντας έτσι τους εχθρούς του στο μαγικό του νησί. […]

“Η Οδύσσεια” της Marilu Oliva

Η Οδύσσεια όπως την αφηγούνται η Πηνελόπη, η Κίρκη, η Καλυψώ και άλλες ηρωίδες του ομηρικού έπους,
Αν οι γυναίκες που συνάντησε δεν τον είχαν βοηθήσει, ο Οδυσσέας ίσως να ταξίδευε ακόμα. Η Οδύσσεια δεν είναι μόνο η ιστορία της περιπλάνησης και του νόστου ενός άντρα. Είναι και η ιστορία της αγάπης πολλών γυναικών. Της Καλυψώς που ερωτεύεται τον Οδυσσέα, αλλά αναγκάζεται να τον αφήσει να φύγει. Της Ευρύκλειας, της παραμάνας που τον μεγάλωσε. Των Σειρήνων, που είναι αποφασισμένες να χρησιμοποιήσουν τη γοητεία τους για να τον κατασπαράξουν. Της ρομαντικής Ναυσικάς, που επιθυμεί να γίνει πατέρας των παιδιών της. Της δεσποτικής Κίρκης, που περιφρονεί τους άντρες μέχρι να συναντήσει τον Οδυσσέα, ο οποίος είναι διαφορετικός απ’ όλους τους άλλους. Της Πηνελόπης, που δεν περιμένει απλώς να γυρίσει ο άντρας της, αλλά αποδεικνύεται αντάξιά του στην πανουργία και στο πείσμα. Απέναντι στις φωνές τους λειτουργεί αντιστικτικά η φωνή της θεάς Αθηνάς. Για πρώτη φορά το ομηρικό έπος προσεγγίζεται μέσα από την οπτική των γυναικείων χαρακτήρων. Η συγγραφέας, πιστή στο πρωτότυπο, αναδεικνύει τις ηρωίδες και τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν στην εξέλιξη του μύθου και στην επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη.

“Γκρεμίζοντας το τείχος της σιωπής” της Αlice Miller

Η Miller επιστρατεύει πλήθος παραδειγμάτων (ξυλοδαρμούς, κλειτοριδεκτομές και βιασμούς ανηλίκων), καθώς και την ψυχοϊστορική ανάλυση περιπτώσεων βάναυσων τυράννων, όπως ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Νικολάε Τσαουσέσκου, αναδεικνύοντας ξεκάθαρα μια πραγματικότητα που δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να αποφεύγουμε:Τα κακοποιημένα παιδιά μετατρέπονται μεγαλώνοντας, εξαιτίας των απωθημένων και ανεπίλυτων τραυμάτων τους, σε κίνδυνο για την κοινωνία. Το «τείχος της σιωπής» είναι αυτό που ύψωσε η κοινωνία –η πανεπιστημιακή κοινότητα, οι ψυχίατροι, ο κλήρος, οι πολιτικοί, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης– για να προστατευτεί, αρνούμενη τις καταστροφικές συνέπειες της παιδικής κακοποίησης. Καλεί τα μεν θύματα να θυμηθούν και να αναγνωρίσουν συνειδητά τα δεινά που υπέστησαν ως παιδιά, τη δε κοινωνία να ευαισθητοποιηθεί και να καταδικάσει απερίφραστα τα φαινόμενα παιδικής κακοποίησης.

No Comments

Post A Comment